Do trzech razy sztuka - podejście drugie

Dziwnie się czuję zaczynając wszystko od nowa. Mój poprzedni blog przetrwał prawie rok, ale niestety, za względu na zbyt dużą popularność, musiałem zakończyć jego rozwijanie. Dodatkowo, bardzo bliska mi osoba - K. dowiedziała się o jego istnieniu. Sytuacja stała się naprawdę nieprzyjemna, bo często pisałem o K, zresztą - bardzo szczerze. W konsekwencji tych wydarzeń najprawdopodobniej nie będziemy się już więcej kontaktować. Czuję się z tym wyjątkowo nieprzyjemnie, ale to najlepsze rozwiązanie. Najbardziej boli mnie to, że K. płakała przez to co napisałem na wcześniejszym blogu...

Od momentu porzucenia poprzedniego bloga, cały czas notowałem co się u mnie dzieje i można to przeczytać we wcześniejszych postach. Poza pisaniem przygotowywałem własny szablon nowego bloga, który właśnie macie możliwość podziwiać.

Myślałem, że już nie będę więcej pisał, ale nie potrafię nie pisać. Będę kontynuował, ale muszę zmienić swoją politykę prywatności. Teraz bloga już nie da znaleźć się w Google, a Onet nie będzie go polecał na stronie głównej. Mam kilka dodatkowych narzędzi pozwalających mi na sprawdzanie kto odwiedza bloga i dużo innych zabezpieczeń.

A co się wydarzyło w ostatnim czasie? Poza spotkaniem z A2 nic ciekawego. Swoją droga jestem zaskoczony - znowu się całowaliśmy i rozmawialiśmy bardzo szczerze. Dziś zauważyłem że ustawiła sobie bardzo dwuznaczny status na GG:

"... nie należy psuć herbaty cukrem, kawy mleczkiem a miłości małżeństwem... ?" 

Nie wiem jaka będzie przyszłość, ale zrobiłem sobie postanowienie - jeśli A2 zerwie ze swoim obecnym facetem, to wtedy zaangażuję się w poważny związek. Jestem pewien, że byłoby mi dobrze z Tą kobietą. Te moje odważne plany biorą się stąd, iż dowiedziałem się o problemach w Jej związku. Ona chyba nie kocha swojego faceta. Tak czy inaczej, decyzja należy do Niej.

Dzisiejszy dzień w całości spędziłem w akademiku. Wyszedłem tylko na chwilę, żeby spotkać się z siostrą. Potrzebowała plecaka, bo jutro wybiera się na jakiś rajd. Nie wiem jak sobie tam poradzi, gdy widzę, że o 1. w nocy na termometrze jest 20 stopni, to od razu mija mi chęć do wychodzenia. Jestem zimnolubnym facetem. Optymalną dla mnie temperaturą jest 12 stopni Celsjusza. Przy tych upałach nie mogę się uczyć nawet w nocy, a zbliżają się testy kwalifikacyjne.

Kolega proponował mi wspólne spędzenie drugiego maja. Wiem, że jeśli się zgodzę stracę cały dzień i mnóstwo pieniędzy wydanych na alkohol, ale jeśli miałbym w tym czasie nic nie robić to wolę jednak pić i jeść kiełbasę z grlla, zwłaszcza że ostatnio czuję się bardzo samotny. Cholernie brakuje mi kogoś, z kim mógłbym pogadać o dupie maryny i nie tylko. Takie już moje życie - samotne w charakterystyczny dla siebie sposób.